Hof van Eden

Ruurd Wiersma: “Daar heb ik met elkaar zo’n dertien, veertien van gemaakt van deze, de hof van Eden”. 

Marijke Jongbloed: “Waarom zoveel”.
Ruurd Wiersma: “Ach ja dat is zo mooi jong en zal ik maar zeggen en er binne een hoop mensen die hebben daar idee voor en die bomen met die druiventrossen en die slang om de boom, he en dan zeggen ze kun je ook één voor mij maken, en dan maak ik er maar es weer één he”.

Marijke Jongbloed: “Als de mensen het jou niet hadden gevraagd  dan had je er ook geen eentje gemaakt”.
Ruurd Wiersma: “Misschien niet en misschien wel, dat weet ik niet he, ik heb wel vaak deze dingen gemaakt, dan maak ik wel twintig, zal ik maar zeggen en dan nemen ze, ze allemaal als ze hier komen en dan vragen ze heb je nog een hof van Eden en daarom schilder ik er maar weer eentje in voorraad he”.

Marijke Jongbloed: “Vind je het niet vervelend om altijd hetzelfde..”
Ruurd Wiersma: “Nee, uiteindelijk wel ja, maar zie je moet ze nooit gelijk maken, dit bin bananen, maar die heb ik daar ook wel eens hangen en die druiventrossen heb ik hier wel hangen. Je moet ze nooit gelijk schilderen en sinaasappels en gewone appels die heb ik heel anders en die stam van Adam en Eva die heb ik daar ook wel en hier wel en daar wel, in het midden, zal ik maar zeggen”.